زبان آلمانی

زبان آلمانی ( Deutsche Sprache) زبانی از خانواده زبان‌های هندو-اروپایی و عضوی از شاخه زبان‌های ژرمنی غربی در کنار هلندی، انگلیسی و آفریکانس است که بیشتر در اروپای مرکزی تکلم می‌شود.این زبان به طور گسترده و به صورت رسمی در کشورهای آلمان، اتریش، سوئیس، بخش های شمالی ایتالیا و لیختن اشتاین صحبت می شود .

زبان آلمانی یکی از زبان های اصلی جهان و زبان مادری بیش از 95 میلیون نفر در سراسر جهان است. زبان آلمانی گسترده ترین زبان مادری در اتحادیه اروپا و همچنین سومین زبان آموزش داده شده در ایالات متحده (بعد از اسپانیایی و فرانسه) و اتحادیه اروپا (بعد از انگلیسی و فرانسه) است .

ریشه بیشتر واژه های زبان آلمانی به خانواده زبان های هندی-اروپایی برمیگردد. دسته ای از واژه های این زبان ریشه های لاتین یا یونانی دارند و تعداد کمتری از آنها از زبان های فرانسه یا انگلیسی مشتق می شوند. زبان آلمانی همچنین به واسطه لهجه ها و گویش های متفاوتش مشهور است .

در صورتی که به یادگیری زبان آلمانی علاقمندید می توانید از بخش آموزش زبان آلمانی وبسایت توآموز برای این کار کمک بگیرید.

ویژگی های اسم

در زبان آلمانی اسم ویژگی های زیر دارد .

جنسیت

نام‌ها در این زبان دارای یکی از سه جنس مذکر، مؤنث یا خنثی هستند. همچنین اسم‌های جمع هم گاهی چهارمین جنس این زبان درنظرگرفته می‌شوند .

حالت مفعولی

در زبان آلمانی، مفعول با زبان فارسی، بسیار متفاوت است. در زبان فارسی، اگرچه مفعول واژه‌ای است که در پاسخ به یکی از دو پرسش «چه چیزی را» یا «چه کسی را» می‌آید، در آلمانی یک نوع از مفعول‌ها این گونه است. معمولاً این نوع مفعول که در پاسخ به «چه چیزی را» یا «چه کسی را» می‌آید

حروف اضافه

در این زبان، حروف اضافهٔ دستوری، واژه یا گروهواژه‌ای که پس از آن می‌آید را در یکی از سه حالت زیر قرار می‌دهد:

• مفعولی بیواسطه
• مفعولی باواسطه
• اضافهٔ مِلکی

برخی از این حروف اضافه ، بر حسب این که واژه یا گروه ‌واژه‌ای که پس از آن می‌آید چه نقشی از نقوش سه گانهٔ بالا را بگیرد، معنیشان به کلی فرق می‌کند . از این رو، بر حسب معنایی که منظور است ، ممکن است یک حرف اضافه دارای چند نقش متفاوت باشد .

حروف تعریف اسامی

حروف تعریف گذشته از نشان دادن معرفه یا نکره بودن یک اسم، می‌توانند خصوصیات حالت اسم، شامل حالت فاعلی ، حالت مفعولی مستقیم ، مفعولی غیر مستقیم و ملکی  نیز داشته باشند . با توجه به بی قاعده بودن اسامی جمع در زبان آلمانی، حروف تعریف در بسیاری موارد به عنوان نشان دهنده حالت جمع یا مفرد اسم مورد استفاده قرار می‌گیرند.